24-04-2014 piethoutman.net - Piet Houtman - Een stap verder in een koers. Vrouw en ambt, cultuur en hermeneutiek. Een statement - citaat slot:
Scheiding
Binnenkort gaan er op de synode besluiten vallen. Vandaar dit lange stuk: ik wil van mijn kant stelling nemen.
Zeg ik daarmee dat de vrouw in het leidinggevend ambt ‘kerkscheidend’ is? Daar wil ik niet op vooruitlopen. De sfeer van vandaag is niet meer die van: hier scheiden onze wegen.
Men zegt: in de ene kerk zal, gezien haar culturele omgeving, de vrouw in het ambt niet passend zijn, in de andere juist wel. Sympathiek is daarin de impliciete erkenning dat de kerken in de huidige omstandigheden niet meer zo door een generale synode gestuurd kunnen worden als in het verleden. Daarbij ziet men ook onder ogen dat het in de loop van jaren deputatenarbeid niet mogelijk is gebleken elkaar in één standpunt te vinden. Het minderheidsrapport van deputaat D.A.C. Slump onderstreept dat nog eens.
Intussen heeft deze bescheidenheid een verre strekking. Het niet duidelijk wijzen van een koers is op zichzelf een stap in een koers. Men neemt stelling inzake het gewicht van het onderwerp: het weegt niet zo zwaar als zeer velen altijd hebben gemeend en velen nog steeds menen. Tegelijkertijd opent men de poort naar tweeërlei koers en daarmee naar een zekere geestelijke verwijdering. Hoezeer men ook kennelijk en oprecht het tegendeel, namelijk eenheid, beoogt.
Opletten
Over de gemeente waar ik lid van ben hoef ik me dan geen zorgen te maken, maar ben ik uit logeren of op vakantie, dan wordt het zaak om op te letten. Ik zie mezelf wel vermijden om kerkdiensten bij te wonen waarin een vrouw voorgaat. Of gemeenten waar vrouwen in de ouderlingenbank zitten. Tenslotte ben ik niet de enige in mijn gezin die op dit standpunt staat. En wij hebben ook onze verantwoordelijkheid om onze kinderen voor te gaan.
Ik geloof dat er, ook helemaal afgezien van dit specifieke issue, altijd een zekere ‘scheiding der geesten’ aan de gang is en zal zijn. Ik voel me hartelijk verbonden met de kerken waar ik bij hoor en met de mensen erin, ook met de mensen met wie ik veel van mening verschil. Maar je ziet op de langere termijn, door de kerkgeschiedenis heen, ook zonder kerkscheuring, wegen uit elkaar gaan en modaliteiten zich consolideren.
Sparen
Als we niet op een kruispunt staan, dan bewegen we ons wel in een veld met een koers die wat meer zus of wat meer zo uitvalt. En ik meen dat het voorstel dat nu aan de orde is een stap verder is in de hier getekende, bedenkelijke koers. De effecten van zo’n stap worden pas op langere termijn duidelijk. En trouwens, keuzes zijn niet altijd onherroepelijk, en koerscorrecties zijn mogelijk.
Dat ik op dit moment een statement wil maken, houdt verband met mijn verlangen om een confrontatie op het punt van homoseksualiteit te vermijden. Ik acht namelijk de kans reëel dat dat het volgende issue zal zijn. En dat is al, in allerlei kerkelijke kring, genoeg aanleiding voor breuken en polarisatie. Dat wil ik mijn broeders en zusters die met dit probleem worstelen graag besparen. Vrouwen die allerlei mogelijkheden krijgen maar alleen niet in het leidinggevend ambt worden erkend, hoeven nu eenmaal lang zo zwaar niet te lijden als degenen die aldoor in eenzaamheid moeten strijden tegen wat ze als iets van hun wezenlijke zelf ervaren.
Hiermee heb ik mijn belangrijkste gezichtspunten op dit onderwerp nog eens op een rijtje gezet. Ik wil hiermee ook graag mijn schrijven erover afsluiten.
| < Vorige | Volgende > |
|---|
