Werken aan eenheid

Gisteren publiceerden we een schrijven van Een in Waarheid die schreef dat de GKN niet verder willen spreken met DGK. Enkele uren daarna publiceerden we een schrijven van ds. J.R. Visser die aangaf dat de GKN juist wel heel graag en zo spoedig mogelijk willen spreken met DGK. Om hier wat meer helderheid in te krijgen vervolgen we deze discussie, nu we ook de brief van GKN aan DGK hebben gelezen, met een open brief aan ds. J.R. Visser.

Geachte ds. Visser,

Graag zou ik u de volgende casus willen voorleggen.

Stel dat mijn vrouw door een gruwelijk misverstand bij mij is weggelopen, terwijl zij zelf denkt dat ze weggestuurd is. Na een week publiceer ik op internet een oproep aan haar met het verzoek om met mij in gesprek te gaan, want ik wil heel graag met haar spreken, om uiteindelijk weer samen te gaan wonen. Daarbij benoem ik concreet een aantal voor mij belangrijke punten om over door te spreken. Nu is mijn genuanceerde woordenschat niet groot en houd ik weinig rekening met hoe mijn woorden kunnen overkomen op anderen. Gewoon rechttoe rechtaan. In mijn schrijven kom ik daarom wat verwijtend en veroordelend op haar over in de formulering van de punten die ik met haar wil bespreken.

Zij heeft juist veel meer tactisch inzicht, is heel genuanceerd en besteedt veel aandacht aan hoe haar woorden op anderen overkomen. Beeldvorming en strategie is echt haar ding. Daarom stoort het ongenuanceerde haar des te meer. En tegelijkertijd weigert zij de punten te willen bespreken die ik heb ingebracht. Omdat die volgens haar niet meewerken aan het weer gaan samenwonen. Zij wil deze punten niet bespreken, alleen maar de door haar gekozen fundamentele punten.
Nu is zij tijdelijk ingetrokken bij vrienden in Dronten en ze vindt daar een integere, betrouwbare predikant. Ze maakt een afspraak met u en vraagt u om advies hoe zij op deze oproep moet reageren.

Wat zou u haar adviseren?
Zou u zeggen: schrijf uw man dat hij eerst die gesprekspunten, hindernissen, verwijten en veroordelingen terugneemt, voordat u met hem in gesprek kunt gaan? En ga niet in op de punten die hij aanvoert, maar ga alleen spreken over de voor jou fundamentele dingen.
Of zegt u: stap in de auto en rij direct naar hem toe om dit - ook die verwijten, etc. - met hem te bespreken? Maak ruimte in het gesprek voor zijn punten en voor jouw gesprekspunten. En neem hem serieus, ook als hij punten wil bespreken die voor jou niet fundamenteel zijn.
Als zij heel graag zo snel mogelijk weer met haar man in gesprek wil gaan, is het dan wijs om eerst als voorwaarde te stellen dat haar man zijn woorden terug moet nemen en zijn gesprekspunten voor onbespreekbaar moet houden, voordat zij met hem in gesprek kan gaan? Of zou het wijzer zijn om haar man zo veel mogelijk te aanvaarden zoals hij is en te proberen hem in het gesprek te overtuigen van het verkeerde van zijn gesprekspunten, verwijten en veroordelingen? Zou voor een open gesprek tussen gelijkwaardige partners het niet wijzer zijn om elkaars inbreng te respecteren en vrij te laten in de keuze en formulering van de te bespreken punten?

U voelt natuurlijk wel aan waar ik op doel in deze vergelijking. Als DGK en GKN allebei echt graag zo snel mogelijk met elkaar willen spreken, en de GKN stellen als voorwaarde dat DGK eerst een synodebesluit wijzigen, de ingebrachte gesprekspunten van tafel halen en andere gesprekspunten inbrengen die aanvaardbaar zijn voor de GKN voordat er kan worden gesproken met elkaar, hoe moeten we dan plaatsen dat de GKN deze voorwaarden zwaarder laten wegen dan zo spoedig mogelijk het gesprek aan te gaan met elkaar? Hoe verstandig is het dat de GKN het eerst eens willen zijn met de gespreksinstructie en het besluit van DGK-synode, voordat zij in gesprek willen gaan? De GKN hoeven toch helemaal niet volledig in te stemmen met de formulering van deze instructie of het besluit van DGK? Het staat de GKN helemaal vrij om ook zelf agenda-punten aan te leveren voor de gesprekken. Dus ook om te spreken over de hindernissen die de GKN ondervinden. En weegt het risico van jaren wachten op DGK-synode met een onzekere uitkomst zwaarder dan zo snel mogelijk in gesprek te gaan met een gebrekkige gespreksinstructie?

Ik begrijp echt niet dat de GKN niet verder willen gaan met de gesprekken met DGK, tenzij DGK eerst aan de eis voldoet om de gesprekspunten van tafel te halen en nieuwe gesprekspunten te formuleren die voldoen aan de eisen en wensen van de GKN. Bovendien: doordat hier niet over gesproken kan worden met de GKN is er m.i. een patstelling ontstaan. De GKN weigeren het gesprek en DGK kunnen daarom niet met de GKN in gesprek.

Een voorwaarde voor een echt (beperkt) open gesprek tussen gelijkwaardige partners is toch dat je beide partijen respecteert en vrij laat in de keuze en formulering van gesprekspunten? Daarin mag de ene partij de ander toch niet belemmeren of overheersen? Zelfs niet als het 'verkeerde' gesprekspunten zijn? Het is m.i. niet vruchtbaar om van tevoren voorwaarden te stellen aan elkaars inbreng.

Met belangstelling zie ik uw antwoord tegemoet.

Met vriendelijke broedergroet,
Johan Trip

Zie de reactie van ds. Visser op deze open brief:

werkenaaneenheid.nl 18-03-2016 Reactie ds. Visser op open brief over gesprekken tussen GKN en DGK