Werken aan eenheid

Een reactie van ds. E. Heres onder de titel "'Moed verzamelen', waarvoor?". naar aanleiding van een artikel van dr. H.J.C.C.J. Wilschut op de website "www.gereformeerdblijven.nl. Dr. Wilschut beklaagt zich daar over de ontwikkelingen in de GKv en raakt daar moedeloos van. Ds. Heres stelt enkele vragen aan dr. Wilschut.

Klik hier voor het originele artikel van ds. E. Heres: 'Moed verzamelen', waarvoor?

Hieronder een samenvatting van het artikel van ds. E. Heres.

Dr. H.J.C.C.J. Wilschut heeft op 12 mei 2012 een artikel geschreven op de website ‘www.gereformeerdekerkblijven.nl’ onder de titel ‘Moed verzamelen’.

Dr. Wilschut constateert moedeloosheid. De ontwikkelingen in de GKv liegen er niet om, er wordt heel veel geaccepteerd binnen de GKv. Het meest verbijstert dr. Wilschut dat er van alles en nog wat wordt geroepen, maar dat men het in de GKv het allemaal kerkelijk laat passeren. Zelfs als een dominee (ds. Van der Schee) publiek aangeeft het beter denkt te weten (Van der Schee waardeert gebeurtenissen in het Boek Jona als een gelijkenis) dan de Here Jezus. Klik hier voor de betreffende preek van ds. Van der Schee.

Het verbaast ds. Heres dat ds. Wilschut niet verder gaat dan deze constatering. Zou hij niet veel meer moeten doen tegen deze ontwikkelingen binnen de GKv. "Er is toch, waar het gaat om het lezen van de Schrift, al heel wat méér gebeurd en toegelaten binnen de GKV." aldus ds. Heres.

Ds. Wilschut reageert ook kritisch op uitspraken van de predikanten J.M. Burger en J.H.F. Schaeffer die publiek nogal kritisch de vinger hebben gelegd bij ‘te veel concentratie op het Woord’ binnen de GKV.

Het gaat ds. Heres vooral om de conclusies die ds. Wilschut trekt:

• ‘te vaak hoor je hoe de vervreemding toeneemt voor wie gewoon gereformeerd wil zijn binnen de GKv. Er gebeuren dingen in kerkdiensten, die te gek voor woorden zijn.'
• het tijd is voor verootmoediging en bekering. Dat is volgens hem een betere weg dan meteen om afscheiding en een nieuwe vrijmaking roepen.
• ‘Wordt blijven je onmogelijk gemaakt – en dat is toch echt het criterium – dan is er binnen de gereformeerde gezindte nog plek genoeg waar je als gereformeerde belijder heen kunt’.

Bij het lezen van het laatste punt heeft ds. Heres zijn ogen uitgewreven en stelt de volgende vragen (volledig geciteerd):

1. Ds. Wilschut weet toch wel dat voor veel GKV–ers in de afgelopen jaren blijven onmogelijk is gemaakt? Ik hoef alleen maar te verwijzen naar ‘Kampen-Noord’ en naar onze eigen Dalfser ‘Verklaring van kerkelijke stappen’. Als één trouwe dienaar van Christus ‘monddood’ wordt gemaakt, dan zijn anderen die dat accepteren, daar toch mee verantwoordelijk voor?
2. Hoe kan ds. Wilschut ‘vastgelopen broeders en zusters’ nu verwijzen naar een plek ergens ‘binnen de gereformeerde gezindte’? Uit het voorgaande mogen we afleiden dat ds. Wilschut hierbij blijkbaar denkt aan bijv. Hersteld Hervormd of een gereformeerde bondsgemeente in de PKN. Maar, zo vraag ik: Hoe kan je als voorganger en herder in Christus’ kerk nu tegen de schapen van de kudde zeggen: Als je hier niet kan blijven moet je maar een plek elders zoeken. Die plek ergens ‘binnen de gereformeerde gezindte’ is daar ook ‘Sion’? Is daar de Kerk waar Christus de zijnen roept? Als dat zo is, waarom horen we daar dan niet veel meer over van dr. Wilschut? Hij ziet als eerste taak ‘deernis hebben met Sions puin’. Maar blijkbaar ziet hij voor hen die niet kunnen blijven al een ander ‘Sion’ ergens in de gereformeerde gezindte.
3. Vertrekken uit de GKV om naar een plek ergens binnen de geref. gezindte te gaan, dat is toch óók een afscheiding? Dat is toch óók een vrijmaking? Dat is toch óók een breuk met de GKV, ook al is dat door individuele broeders en zusters? Je vraagt je toch af waarom ds. Wilschut zich zo afzet tegen broeders en zusters, die in de afgelopen jaren noodgedwongen zich moesten vrijmaken van verkeerde synodebesluiten, juist om gereformeerde kerk te blijven!? Als ds. Wilschut zó de weg wijst, zoals hij in dit artikel doet, is dat dan ook niet een impliciete veroordeling van de Vrijmaking van 1944? Toen was er toch ook een ‘gereformeerd gezindte’ waar de bezwaarden hun toevlucht hadden kunnen zoeken? Er was zelfs een Schriftgetrouwe CGK. Toch zagen onze vaderen een andere kerkelijke roeping. Daar was christelijke moed voor nodig. Door Gods genade hebben zij die ontvangen. De HERE gaf de vermoeiden kracht. Hij is vandaag Dezelfde.

Klik hier voor de reactie van ds. Hoogendoorn op dr. Wilschut